İÇİMDEKİ HİKAYELER

         UZUN SAÇLI HAYALPEREST


       Günlerden Perşembe ,saçları denize doğru uzanmış,püfür püfür güneş bir tarafında .İçi sımsıcak, garip rüyalarını düşünüyor yine geceden kalma.Acaba gerçek orası mıydı yoksa burda mıydım diye sormaktan alamıyor kendini yine.Güzel bir iç çekip uzanıyor çimlere denize doğru gözleri kısık kısık ışıltıdan...Ve dalıyor rüyalarına. Ya o büyük adam sahiden orda olsaydı ?Nasıl olurdu acaba o anki duruşu, bakışı? Hep beklemişti ya kocaman yüreği, gerçekten o orda olsaydı ! Nasıl bir güm güm ses geliyor bir anda kulağına ve devam ediyor sıcacık sokulmalarına. Evet olsaydı hiç fena olmazdı pamuk şeker gibi kalbi yumuşadı ,sızladı sonra birden burnunun ucu Herşey ne kadar kolay olurdu di mi dedi kendi kendine. Gözlerindeki kanadı farkederdi ve onun altında uçardı durmaksızın, bakardı sonra aşağılara yalan yalan gülüşmelere oda kıs kıs sırıtırdı.                
         Belkide gerçekten gerçek oradaydı ve aslında yalan denen şey en doğrusuydu .Ama öyle öğretilmemişti ki ona gülümseyince içten hepsi unutulur sanmıştı ve tutunca elleri sımsıcak olurdu içi. Oysa söylemişti ona koca yürek saçlarını salıverme rüzgara  birgün bi bakarsın o seni yıpratır birazda dön sırtını diye .  O koca kollarına sarılırdı , tıkardı kulaklarını minik elleriyle. Kirlenmesin diye beyaz elbisesi çok mücadele ederdi yapışkan toprak lekeleriyle. Görürdü koca gözlerin arkasındaki oyunları ona söylerken sıcağı bilirdi buz gibi sokulmaları. Birden kanatlanıverirdi.....oda takılırdı peşine.  Yine şöyle bir bakardı yukarılardan o mutlu sanılan yüzlerine.
       Birden irkildi denizin sesiyle akşammı olmuşmuydu ne ? Bir gün daha yaklaşmıştı gerçeğe, hüzne, yalana, acı sona adı herneyse o na. Bir derin nefes aldı uzun saçlarının arasından sanki gördü karartıyı o kadar bulutun arasından. Uyanmıştı rüyasının huzurundan ve Seslenmişti anası yine "haydi artık eve" diye......